Michelangelo’nun yapıtı “Pieta”nın önünde bile durmadı. Oysa en çok etkilendiği sanat eseriydi. Kısa bir duraksamadan sonra, günah çıkarma hücresine yöneldi. Sandalyeye oturur oturmaz “Aziz Peder” diye başladı söze.
Yoğun tütsü kokusuna karışan bu fısıltı, bildik bir sahnenin habercisiydi. Vicdan azabı içindeki bir ruh, af dileyecekti.
Ancak adam cümlesini tamamladığında, binlerce yıllık tutkularda, yarım kalmış hesaplaşmalarda ve insan hırsının en sapkın hallerinde gezinen kanlı bir macerayı da başlatmış oldu:
Bir adamı öldüreceğim. Tanrı beni bağışlasın…
