“kaçtığı sevgilisinin hayaletinden kurtulamayan ‘shakespeare’ öğretmeninin evinde, gerçeklerle yüzleşmek zorundadır.”
Sınıfın en önündeki sıranın üstünde otururken kollarını iki yana açtı, gözleriyle sınıfı taradı. Sonra kollarını indirip ellerini önünde kenetledi. “Evet… bu sizinle son dersimizdi. Umarım derslerimiz size yararlı olmuştur,” sınıftan bir homurtu yükseldi. Ben de Cihan Hoca’nın bu sözlerine anlam veremedim. “Ama hocam, daha dönemin ortasındayız,” dedi önlerden biri.
“Evet hocam, daha vizeler bile başlamadı. Sizden öğrenecek çok şeyimiz var,” dedi bir diğeri. “Benden sonra gelecek hocanızı işlediklerimiz hakkında bilgilendirdim. Hesapta olmayan durumlar ne yazık ki hayatın kendisi. Ama sizinle öyküye dair ne varsa değindik; gerçek öyküyü gösterdim derslerimizde. Sizlerin geleceğin başarılı yazarları, yönetmenleri olacağınıza eminim. Çıkabilirsiniz.” Bu kadar kısa bir sürede bu kadar bağlandığım birinin ağzından dökülen ayrılık sözcüklerine ne tepki vereceğimi bilemedim. İlk dersinden bu yana sınıfta kurduğu otorite, ben dâhil, bütün öğrencilerin beynine kazınmıştı; ona olan saygımız, şaşkınlığımız ve hüznümüze baskın geldi.
UYARI! Bu sayfada yer alan e-kitaplar tanıtım amaçlıdır. Yasal olarak indirmiş olduğunuz dosyanın 24 saat içersinde silinmesi gerekmektedir; silinmemesi durumunda tüm sorumluluk size aittir.