Nurullah Ataç, tüm varlığını edebiyata adamış bir yazar. Büyük bir dil ustası, çevirmen. 80’i aşkın dergiye dağılmış, 4 bini aşkın yazıya imza atmış üretken bir denemeci. Bedri Rahmi, Ataç’la ilgili bir çalışma yapılmamasına içerleyerek şöyle demişti: ‘Hepimiz onu seviyor, sayıyor, arıyoruz. Fakat niçin içimizden birisi kolları sıvayıp onun gazete ve mecmualara parça parça dağılmış eserini toplamak, seçmek ve incelemek hevesine düşmüyor?’ O günden bugüne Ataç üzerine pek çok araştırma yapıldı, yazılar yayınlandı. Bütün bu yazılanlar içinde Bezirci’nin Ataç incelemesi özel bir yer tutuyor. Bezirci, Ataç’ın eleştiri anlayışını ve uygulayışını tüm yönleriyle ele alıyor. ‘ataç’ı gözü kapalı yüceltmek yerine, yargılayarak değerlendirme’ yolunu seçiyor. Ataç’ın eleştiri kuram ve yöntemi bu eserin başlıca araştırma ve inceleme konusunu oluşturmakla irlikte, yaşamı, kişiliği ve yayınlanmış yazılarının kaynakçası, sonunda ise Ataç’ın eleştirmen ve eleştiri üstüne yazdığı ancak kitaplarına girmeyen, Bezirci tarafından derlenen yazılar yer alıyor.