Herbert Marcuse – Us ve Devrim

Marxizm ve felsefe arasında kurulduğu ileri sürülen ilişki gizi hiçbir zaman anlaşılmayan bir paradoks olarak kalmıştır—felsefeyi ancak yadsıma koşuluyla kabul etmek. Batı özdekçiliği felsefeyi ancak kurgul boyutundan soyutlayarak sindirebilmiş, böylece kavramsal doğasını yitiren felsefeyi her zaman olmadığı birşey olarak anlamıştır.—Us ve Devrim’de Marcuse’nin Hegel’in felsefesinin ‘temellerini’ vermesi de herşeyden önce bu felsefenin gerçek eytişimsel temellerinin çekilmesi anlamına gelmektedir. Bu durumda çalışmada dizge ve yöntem bilinci konusunda Hegel’in Platon ve Aristoteles’ten ödünç aldığı kurgul geleneğin hiç olmazsa bir sezgisini bekleyen okura Marcuse bir düşkırıklığından daha çoğunu sunmamaktadır. Özgür Felsefenin ‘temellerinin’ baskıcı egemenlik mantığından nasıl türediğini anlatmakta, koşulsuz usu kendini son çözümlemede her nasılsa yel değirmenleri ya da buhar makinesi gib özdeksel şeyler tarafından belirleyen bir tarih anlayışı üzerine bağımlı kılan bir sayıltının gölgesinde Hegel’in dizgesinin pragmatik/politik bir başkalaşımını üretmektedir. Bu bakımdan Us ve Devrim kurgul felsefeye bir komplo olarak, tarihsel egemenlik usuna anlatım veren filozofların egemen sınıflara bir hizmetleri olarak gören geleneksel Marxist anlayışın, ve, daha da genel olarak, çağın düşüncenin değil ama düşüncenin çağın ürünü olduğunu düşünen Avrupa özdekçiliğinin felsefeden ne yaptığını gösteren özlü bir belgeseldir.