Türkiye’de 1970’lerin sonu 1980’lerin başında yükselmeye başlayan İslami hareketler son çeyrek yüzyılda önemli bir gündem maddesi oluşturdu. Bu hareketler, on yıllar içinde büyük bir değişim gösterdi.
Kenan Çayır, Türkiye’de İslamcılık ve İslami Edebiyat başlıklı bu çalışmasında, İslami hareketlerdeki büyük değişimi mercek altına yatırıyor. Çayır, bu dönüşümü İslami söylemi üreten en önemli alanlardan biri olan edebiyat ve romanlardaki söylemi çözümleyerek ortaya koyuyor.1980’li yılların hidayet romanlarından 1990’lı yılların öz-dönüşümünü gösteriyor. Çayır, bu dönüşümü kolektif-epik İslamcılık’tan özeleştirel anlayışa doğru yaşanan bir dönüşüm olarak nitelendiriyor. Bu çalışmada ele alınan romanlar, TÜrkiye’deki İslamcı söylemin yıllar içinde, çevreden merkeze hareketini, yekpare özneden parçalı özneye, hidayetten sorgulamaya olan seyrini okura sunuyor ve ‘İslamcılık’ olarak nitelendirilen anlayışın, düşünüldüğü gibi yekpare ve değişimlere kapalı olmadığını gösterirken, bu söylemin somut koşullara diğer söylemler kadar duyarlı olduğunu ve tarihsel olarak oluşturulduğunu roman örnekleriyle birlikte sunuyor.