Oktay Akbal – Yalnızlık Yasak Bana
Bilgi Yayınevi – 1976
Sayfa – 154
…”yalnızlığı severdim, açılırdım. Bir yol tutardım, bir saat iki, saat giderdim. Çoğu zaman hiçbir şeyi düşünmezdim. İnsanlara yaklaşmak istemezdim. Onları hep uzaktan severdim. Seyretmesi daha hoştu insanları. Konuşunca birşeyler yitirirlerdi. Elle dokununca bozulan oyuncaklara benzerdi.…
Yalnızlığım içinde zamanı yitirdim…
Büyük kentlerde yalnızlık derinden duyulur. Ben küçük kentlerde hiç yaşamadım. Milyonluk kentlerin bulvarlarında tadılan bir yalnızlık var ki, onu önlemek zor…
Elleriniz dert görmesin